Cyfryzacja stałą się początkiem rewolucji w kinematografii. Jednym z jej elementów jest możliwość wprowadzenia nowych, wzbogaconych form projekcji, takich jak chociażby 3D i 4D. Co prawda kino 3D funkcjonuje także w wersji analogowej, w systemie IMAX, jednak dopiero digitalizacja dała mu szanse na rozwój i zdobycie szerszego grona odbiorców.
3D analogowe a 3D cyfrowe
Podstawowa różnica między tradycyjnym kinem 3D, a jego cyfrowym odpowiednikiem jest taka, że w tym pierwszym dla uzyskania efektu trójwymiarowości potrzebne są aż 2 projektory (system IMAX). Każdy z nich wyświetla tę samą scenę, jednak z lekko przesuniętym obrazem, dzięki czemu możliwe jest widzenie stereoskopowe filmu. IMAX posiada ogromną wadę istotną dla twórców – taśma filmowa ma tu niestandardowe rozmiary, jest bardzo duża, przez co też mieści się jej niewiele na jednej szpuli. W konsekwencji trzeba ją wymieniać co kilkanaście minut. Jest to duża niedogodność warsztatowa, ale też finansowa, ponieważ kręcenie filmów 3D w tej technologii jest bardzo kosztowne.
W przypadku produkcji filmów cyfrowych 3D znika problem taśmy – przy zapisie cyfrowym można stosować dużo bardziej wydajne, pojemne i wygodniejsze w użyciu nośniki. Do tego w projektorze cyfrowym wystarczające jest zastosowanie specjalnej nakładki – kino nie musi posiadać dwóch projektorów (system Dolby 3D).
Dla widza cyfrowe kino 3D posiada jedną, główną zaletę – oglądanie w nim filmów nie powoduje zmęczenia oczu i bólu głowy, które to dolegliwości są powszechne podczas projekcji IMAX.
Technologie kina cyfrowego 3D
Wspomniana już technologia projekcji oparta na nakładkach nazywa się wavelength triplet. Projektor wyposażony jest w bardzo szybko obracający się krążek wielkości mniej więcej płyty DVD. Zmienia on odcienie podstawowych kolorów (czerwonego, zielonego i niebieskiego), dzięki czemu zostaje rozdzielony obraz przeznaczony dla każdego oka. W ten sposób uzyskuje się efekt widzenia stereoskopowego. Istotną zaletą technologii wavelength triplet jest jej elastyczność – po zdemontowaniu dysku ten sam projektor może służyć podczas zwykłego seansu 2D. Do tego nie wymaga ona stosowania specjalnych ekranów, więc projekcje mogą się odbywać w niemodernizowanych salach.
Kompletne odmienne podejście do tematu prezentuje system XpanD firmy NuVision. Widz musi tu być wyposażony w specjalne, aktywne okulary. Ich soczewki wykonane są z paneli ciekłokrystalicznych. Stają się przepuszczalne naprzemiennie i jest to zsynchronizowane z naprzemiennym wyświetlaniem obrazu dla lewego i prawego oka.
XpanD, podobnie jak stosowany w Dolby 3D wavelength triplet, nie wymagają stosowania specjalnego ekranu. W innych systemach konieczne jest użycie srebrnej powierzchni projekcyjnej, nie zmieniającej polaryzacji światła odbitego. W RealD Cinema stosuje się polaryzator elektroniczny, zaś w systemie MasterImage – analogowy, w postaci koła z dwoma połówkami o odmiennej polaryzacji. Obydwa systemy wymagają założenia przez widza pasywnych okularów polaryzacyjnych. Są one niedrogie i w wielu kinach po seansie można je zabrać ze sobą.
Tagi: biuro nieruchomości Warszawa